بیماری های اکتسابی دندان در خرگوش ها، برحسب درجه پیشرفت به 5 درجه (از 1 تا 5) تقسیم می شوند. در این عوارض دندانی، ریشه دندان های نابجا، به داخل استخوان جمجمه نفوذ می کنند و می توانند موجب آبسه های دندانی شوند. همچنین ریشه دندان های پیش که بلند شده، می توانند بر مجرای اشکی فشار آورند و سبب اپیفورا (ریزش فراوان اشک) ناشی از انسداد مجرا شوند. نگارنده با بررسی 100 سر خرگوش ارجاعی به بیمارستان حیوانات کوچک دانشگاه تهران با 4 مورد بزرگ شدگی ریشه و بدشکلی دندان ها از درجه 2 و 2 مورد درجه 4 برخورد نموده است. خرگوش های مبتلا، با علایم اپیفورا، درد، بی اشتهایی، اشکال در تیمار نمودن، بیماری های پوستی، اختلالات گوارشی و ریزش بزاق، ارجاع داده شده بودند. در معاینه چشم ها با استفاده از کاغذ فلورسئین، مشخص گردید که مجرای اشکی بسته شده است، اما با افتالموسکوپ، عوارضی در چشم ها دیده نشد. تنها با تهیه رادیوگراف از جمجمه و فک حیوان، عوارض دندانی مشخص گردید. این بیماری های اکتسابی دندانی در خرگوش هایی دیده شدند که در داخل اتاق و دور از نور آفتاب نگهدای می شدند و با سبزیجات نرم و عاری از فیبر سخت تغذیه می شدند. با توجه به اینکه درمان این عوارض دندانی بسیار هزینه بر و مشکل می باشد، لذا باید بیشتر بر روش های پیشگیری از به وجود آمدن این عارضه یعنی استفاده از غذاهای سخت در جیره غذایی توجه کرد.

اشک ریزش یا Tearing از مهمترین شکایات بیماران چشمی است که یکی از علل آن اختلال در دناژ یا تخلیه اشک می باشد که به این حالت اپی فورا گفته می شود. سیستم تخلیه اشک در هر چشم شامل پونکتوم فوقانی  و تحتانی است که توسط کانالیکول در ناحیه کانتوس داخلی به کانولیکول مشترک می پیوندند. کانالیکول مشترک به کیسه اشکی و کیسه اشکی هم از طریق مجرای نازولاکریمال به مآتوس تحتانی حفره بینی ختم می شود. انسداد در هر سطح از هرکدام از این قسمت ها می تواند موجب اپی فورا شود که شایع ترین محل آن در سطح مجرای نازولاکریمال است. مطالعه انجام شده بر روی 2500 نفر از جمعیت شهری اراک در طی سالهای 76-75 از طریق نمونه گیری چندمرحله ای (Multistage Sampling) انجام شده در مجموعه افراد معاینه شده 26 نفر مبتلا به اختلال در سیستم تخلیه اشک بودند که اکثر افراد مبتلا در گروههای سنی 9-0 سال و 69-60 سال قرار داشتند 18 نفر از بیماران زن (69.3%) و 8 نفر مرد بودند (30.76%) و 21 نفر گرفتارهای یکطرفه (80.76%) و 5 نفر (19.23%) گرفتاری دو طرفه داشتند. 22 نفر (82%) انسداد در سطح کانلیکول مشترک و یک نفر از بیماران در سطح پونکتوم ها داشتند.

پیش زمینه و هدف: داکریوسیستیت یکی از رایج ترین علل اشک ریزش یا عفونت راجعه می باشد. عمل داکریوسیستورینوستومی (DCR) ایجاد یک منفذ به صورت جراحی بین کیسه اشکی و حفره بینی است که علایم بیماری را کاهش می دهد. هدف از اجرای این طرح تعیین نتایج سه ساله DCR با استفاده از لوله های ظریف سیلیکونی در بیماران مبتلا به داکریوسیستیت مزمن در بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه در فاصله سال های 1383-85 بود.مواد و روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی - مقطعی بوده و در آن کلیه بیماران با سابقه جراحی DCR با سیلیکون تیوپ در بیمارستان امام خمینی ارومیه در فاصله سال های 1383-85 مورد مطالعه قرار گرفتند. نمونه گیری انجام نشد و تمام 189 بیماری که در فاصله زمانی مذکور تحت عمل جراحی DCR قرار گرفته بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات جمع آوری شده پس از پردازش در برنامه نرم افزار آماری SPSS با استفاده از آزمون های توصیفی، کای اسکوئر و تست دقیق فیشر تجزیه و تحلیل گردیدند.یافته ها: در این مطالعه، 194 چشم 189 بیمار (50 نفر مرد، 139 نفر زن) مورد مطالعه قرار گرفت. میانگین سن بیماران 46.22 سال بود. اشک ریزش و ترشح چرک بیشترین درصد فراوانی (56.1 درصد) را در بین علایم حین مراجعه بیماران دارا بود. از 189 بیمار پنج نفر دارای درگیری دوطرفه بودند. از 189 بیمار 102 نفر (82 نفر زن و 20 نفر مرد) به علت همکاری تحت پیگیری قرار گرفتند. جراحی در 84 مورد (82.4 درصد) موفقیت آمیز بود.بحث و نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که نتایج عمل در بیماران 60 به بالا بیشتر از سایر گروه های سنی موفقیت آمیز است. همچنین میزان بهبودی در بین گروه بیمارانی که درگیری یک طرفه داشتند بیشتر از بیماران با درگیری دوطرفه بود. با توجه به بالابودن میزان بهبودی در گروه سنی بالای 60 سال توصیه می شود اولین اقدام درمانی برای بیماران سنی جراحی DCR با سیلیکون تیوپ باشد.

خشکی چشم از بیماری های شایع چشمی است که علاوه بر ایجاد علایم آزار دهنده در بیمار، سلامت قرنیه را هم مختل می کند و از این جهت دارای اهمیت بسیار است.قطره های اشک مصنوعی برای جبران کمبود اشک ساخته شده اند، هر چند هیچ یک از آن ها، به دلیل نداشتن بسیاری ترکیبات و پروتیین های فعال بیولوژیکی مانند فاکتور رشد، ویتامین A، فیبرونکتین و دیگر عناصر ضد التهابی به درستی نمی توانند جایگزین کامل اشک طبیعی باشد. بهترین قطره اشک مصنوعی قطره ای است که بیش ترین شباهت را به لایه اشکی چشم داشته باشد و بتواند هر سه لایه اشک یعنی موسین، قسمت آبکی و چربی را جبران کند.بر این اساس تعداد بسیاری زیادی قطره اشک مصنوعی در بازار جهانی موجود است. در این مقاله برآنیم تا اطلاعاتی در فارماکولوژی اشک های مصنوعی و چگونگی انتخاب بهترین نوع آن را در اختیار مخاطبان قرار دهیم.

مقدمه و هدف: انسداد مجرای نازولاکریمال (Nasolacrimal) شایعترین علت اشک ریزش مزمن در بالغین است. هدف این مطالعه بررسی تاثیر و عوارض پروبینگ مجرای اشکی با استفاده از میتومایسین C در درمان انسداد نسبی مجرای نازولاکریمال بالغین می باشد.روش کار: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی بدون گروه شاهد در افراد بالغ مبتلا به اشک ریزش می باشد. 40 بیمار مبتلا به اشک ریزش که شش نفرشان دو طرفه و 34 نفر یک طرفه بودند جمعا شامل 46 چشم با تشخیص نهایی انسداد نسبی مجرای نازولاکریمال انتخاب و با رضایت شخصی وارد مطالعه شدند. پس از بی حسی موضعی 2 سی سی میتومایسین C با غلظت (0.2 mg/cc) به مجرای نازولاکریمال تزریق شد. هر بیمار بمدت حداقل 6 ماه پس از درمان پیگیری شده و در فواصل دو هفته، یک ماه، سه ماه و شش ماه پس از درمان ویزیت شدند.نتایج: در پایان مدت پیگیری در بررسی Objective (شستشوی مجرای اشکی) در تعداد 20 چشم از 46 چشم (%43.6) مجرای اشکی بازمانده و در بررسی Subjective 21 بیمار از کل 40 بیمار (%52.5) از بهبود علایم راضی بودند. پس از 6 ماه پیگیری هیچگونه عارضه ای در بیماران مشاهده نشد.نتیجه نهائی: این مطالعه نشان میدهد که روش پروبینگ با میتومایسین C روشی با میزان موفقیت بالاست. این درمان میتواند روش مناسبی جهت رفع انسداد نسبی مجرای نازولاکریمال در بالغین باشد. از مزایای این روش سادگی. عدم نیاز به بیهوشی عمومی. وسایل اضافی و گران قیمت و موربیدیتی پایین است.

0

هدف: یکی از علل شایع اشک ریزش در کودکان انسداد مجرای اشکی می باشد هر چند که اکثریت اعتقاد بر بهبودی خودبخودی آن دارند لکن نسبت به نوع مداخله و زمان آن متفق القول نیستند. بدین منظور جهت تعیین بهبودی انسداد مادرزادی مجرای اشکی در سه روش درمانی در کودکان 12 تا 24 ماه این مظالعه انجام شد. روش مطالعه: از دیماه 1384 لغایت آبان ماه 1385 کلیه کودکانی که به مرکز چشم پزشکی به علت اشک ریزش مراجعه نمودند و سن آنها در محدوده 12 تا 24 ماه بود و تشخیص انسداد مجرای اشکی در آنها داده شد وارد این مطالعه شدند. والدینی که پس از توضیحات لازم تمایل به ادامه درمان غیر جراحی را داشتند به مدت یک ماه دیگر توسط چشم پزشک ماساژ کیسه اشکی در کلینیک داده می شد و با تجویز آنتی بیوتیک، هر هفته یک بار معاینه می شدند. کودکانی که والدین آنها درمان جراحی را انتخاب می نمودند به طور تصادفی در یکی از روش ها که سونداژ با شستشوی مایع و یا سونداژ با هوا بود قرار گرفتند.یافته ها: از تعداد 60 کودک که وارد مطالعه شدند 27 نفر (45%) دختر و 33 (55%) کودک پسر بودند. میانگین سن در گروه سونداژ با مایع 52/18 در گروه سونداژ با هوا 44/19 و در گروه غیر جراحی 41/19 بود. میزان موفقیت در گروه سونداژ و شستشوی مجرای اشکی 35/91% و در گروه سونداژ با هوا 96% و در گروه غیر جراخی 100% بود.نتیجه گیری: انسداد مادرزادی مجرای اشکی در اکثریت اوقات چه با درمان های غیر جراحی و چه با مداخلات جراحی بهبود می یابد. این مطالعه نشان داد که سن به تنهایی عامل تعیین کننده در انتخاب روش درمانی نمی باشد و نتایج سونداژ با مایع و یا با هوا تفاوت قابل ملاحظه ای نداشت.